Het doel en de middelen
28-10-2009 (10:50) - Gastcolumn
Afgelopen zondag zag ik Koeman opstaan. Achter hem bleven z’n account mensen en creatieven verbijsterd zitten. Het concept was toch geniaal geweest, de strateeg had z’n speelwijze helder uit de doeken gedaan, de gelauwerde creatieven hadden de voorzet onhoudbaar ingekopt. Niets stond ultieme glorie in de weg. Aansluiting bij de top was binnen handbereik en het bewijs dat je ook ‘naamloos’ de competitie kan winnen, zou weldra geleverd worden. Tijdens de theepauze dacht het team inmiddels aan de verdere invulling. De traffic manager was al gebeld, de boekhouder wreef zich in de handen. Nog maar drie kwartier, eventueel een beetje extra tijd…
En toen werd het ware effect van reclame nog maar eens bewezen. Al staat het maar op een shirt. Sport kan niet zonder reclame, reclame niet zonder sport. Je houdt ‘t een helft vol, maar daarna maken de merken toch echt de dienst uit. Het is te hopen dat bedrijven zich dat blijven realiseren, zelfs nu of misschien wel vooral nu. Natuurlijk is AZ een pijnlijk en eenvoudig voorbeeld, maar de marathon van Amsterdam dreigt te volgen; geen grote sponsor meer, wie betaalt de sprintende Kenyanen? Zouden we zonder Nationale Nederlanden ook zo massaal oranje zijn geweest en zou NN zonder ‘wij van oranje’ ook zo groot zijn geworden? Zouden hockeydames zo goed en populair zijn geworden zonder Rabobank en waren de dames niet uitermate prettig voor bankzaken? Afgelopen zondag zat ik de eerste drie kwartier met het zweet op m’n rug. Kort nadat Koeman was opgestaan wist ik dat ik de volgende ochtend gewoon weer vol aan de reclame kon.
Frank Wertwijn
Living the Brand
