Oranje-leed

13-06-2008 (12:49) - Column

Dit zijn moeilijke tijden. Ik ben om te beginnen geen fan van het Koningshuis, want fervent republikein. En daarmee maak je je in Nederland niet op voorhand geliefd, zullen we maar zeggen. Tot zover mijn eerste minpuntje tot waar het om associaties met Oranje gaat.

Maar wat ik nu met het EK voor mijn kiezen krijg, ervaar ik als vele malen erger. Want heb ik met ons Koningshuis niet veel, met het fenomeen voetbal heb ik nog veel minder. Maar er is geen ontkomen aan. Van de vroege ochtend tot de late avond slaat de oranjegekte me als een walm in het gezicht. Zelfs mijn eigen straat is vergeven van de meest afzichtelijke oranje plastic vlaggetjes. Afgelopen maandag lag ik om drie uur in de nacht nog wakker omdat een of andere malloot besloot al trom-petterend de feestvreugde op straat voort te zetten. Niet zo verwonderlijk dus dat ik voor vanavond het ergste vrees.

Enfin, als rasechte professional op het gebied van communicatie gaat mijn hart toch ook wel een heel klein beetje sneller koppen,. Want hoe ik het ook wend of keer, het zijn dankzij Oranje gouden tijden voor marketerend NL. En dus klap ik mijn kiezen op elkaar en beloof ik gedurende de rest van het EK mijn oranjegal in te slikken.

Om dit voornemen kracht bij te zetten, schoof ik vanmorgen mijn voeten – een tikje mismoedig – in mijn knaloranje Ferragamo pumps.

Nicolette Hulsebos