We gaan het zien

26-09-2011 (09:12) - Column

Afgelopen week nam Frans Blanchard afscheid van ‘zijn’ VEA’. Tientallen jaren heeft hij vanuit deze vereniging het gezicht van het vak medebepaald. Eerst als adjunct directeur en in de latere jaren als directeur. Blanchard was een geheel ander soort bestuurder dan zijn voorganger, de flamboyante Han Nieman.  

Waar Nieman de visionair was, voor wie het in concreto uitvoeren van de gemaakte plannen meestal een crime was, zo is Blanchard de man van de details, de man van de regels en de man van ‘doen wat je hebt gezegd dat je ging doen’. Ooit schreef ik bij het vertrek van Han Nieman dat er een einde aan een era was gekomen. Nu Frans Blanchard van de VEA afscheid neemt, realiseer ik me dat aan dat era feitelijk nù pas een einde is gekomen.  

Bij het afscheid van Frans waren veel (oudere) bureaudirecteuren aanwezig en daarmee was de stemming als ‘vanouds’. Aan de borrelcultuur lijkt in ieder geval nog geen einde te zijn gekomen. Er werd veel gepraat, een stevig glas gedronken, niet eens zoveel herinneringen opgehaald en er werd geklaagd over de slechte economische omstandigheden. En passant was er het met smakelijke anekdotes omgeven adieu van Frans, die we (hoe kan het ook anders) weer tegen het lijf gaan lopen vanuit zijn nieuwe Buro Blanchard. 

Kortom: sommige dingen veranderen nooit.  

Hoe het nu met de branchevereniging VEA verder gaat, sinds dit voorjaar het vertrek van bestuurder Frans Blanchard en een aantal andere medewerkers werd aangekondigd, is de vraag. Dat het een uitgeklede versie is van het stevig opgetuigde kantoor in Buitenveldert, is duidelijk. Maar in hoeverre zal deze uitgeklede VEA nog een rol kunnen spelen als aanjager van de grote professionele issues? Is de VEA straks niet meer dan een secretarieel apparaat dat een rol speelt in de organisatie van de Effies en de Nacht van de Reclame? Een soort van door de leden gesubsidieerde SAN, zeg maar? Laten we maar zeggen: we gaan het zien.