Werk
04-10-2010 (07:50) - Column
Het is waarschijnlijk één van de mooiste laatste nazomerdagen van het jaar. De zon schijnt en de wind is bijna zwoel. Vogels kwetteren uitbundig in de grote boom in onze tuin en Ik laat het werk even voor wat het is. Ik trek mijn running gear aan. Ik ga erop uit.
De muziek, een soort van smooth jazz, waarnaar ik tijdens het lopen luister, maakt de passen als vanzelf langer en de afstand groter. Ondertussen gaan mijn gedachten uit naar de mensen die ik afgelopen week voor Fonk Magazine en ReclameWeek Online sprak. Interviews, soms gewoon luistergesprekken, af en toe ik-geef-jou-een-heleboel-energie gesprekken en ook gewoon recht toe recht aan commerciële gesprekken.
Nee, verdorie, ik ging nièt aan werk denken.
Een minuut of tien ren ik door terwijl ik blijf herhalen wat ik vooral niet moet denken en tegelijkertijd begint de jazz me behoorlijk te irriteren.
Belachelijk dus. Ik denk wat ik wil en mijn gedachten gaan uit naar nieuwe verhalen die er nog te schrijven zijn en veranderingen die blad, site en thema’s nodig hebben. En: wie willen er bij ons adverteren? Hoe ga ik dat overbrengen?
De jazz irriteert niet meer en ik ga in de hoogste versnelling naar huis.
Een half uur later trap ik mijn loopschoenen uit, pak een turbo douche en ga aan het werk.
