Wie het laatst lacht
19-10-2009 (10:16) - Column
Het was afgelopen zondag een stralende dag, strakblauw en geen zuchtje wind, toen de Amsterdam Marathon rond halfelf van start ging. Op zich dus een evenement om van te genieten, hetgeen ik ondanks de nodige minpunten, tenslotte ook maar gewoon heb gedaan.
Mijn kritiek en ergernis concentreert zich toch vooral rond de armoedigheid van het geheel als gevolg van het feit dat de organisatie die jaar geen hoofdsponsor heeft kunnen vinden. ING Bank heeft de stekker uit (bijna) al haar sponsoractiviteiten getrokken, dus ook uit ‘Amsterdam’. Geen toplopers, weinig röring langs het parcours en relatief weinig toeschouwers. Begrijpelijk, want bij deze 2009 editie ontbrak de aanwezigheid van een hoofdsponsor (tot dit jaar was dat ING) toch wel zeer nadrukkelijk, waardoor het geheel uiteindelijk de uitstraling had van een derderangs feestje, waar je normaal gesproken liever niet heen gaat. Voor de vele buitenlanders die meeliepen vond ik dat eigenlijk nog het vervelendst. Je komt uit Denemarken, Zweden, Frankrijk, Italië of Spanje tenslotte naar een evenement dat je geheugen in moet als een ‘belevenis’ en een prima herinnering aan Amsterdam. Maar dat doet Rotterdam dan toch weer beter. Potverdorie. Ik vestig mijn hoop voor de organisatie van Amsterdam Marathon op 2010. Wie het laatst lacht tenslotte, doet dat het best.