Afscheid
22-10-2012 (08:38) - Column
Afgelopen week was in veel opzichten een tragische week. Nog nooit heb ik meegemaakt dat een sporticoon publiekelijk zo hard onderuit werd gehaald als wielrenner Lance Armstrong. Wat mij betreft staat onomstotelijk vast dat hij ‘fout’ zat, maar ook staat onomstotelijk vast dat hij degene is die ‘in het grotere belang’ opgeofferd wordt. Met andere woorden: hij is het paaltje waar iedereen overheen mag plassen. Wat de man verder ook verkeerd heeft gedaan, zo’n bijna Middeleeuwse schandpaal roept vanwege de barbaarsheid bij mij iets van plaatsvervangende schaamte op.
Het vertrek van de Rabobank (‘het braafste jongetje in de klas van de financiële wereld) uit de professionele wielersport is in het licht van alle wielerschandalen overigens begrijpelijk. Ik twijfel er niet aan of de in Nederland minstens even grote en voor zover we weten cleane schaatssport staat klaar om de 15 miljoen die de bank jaarlijks in de wielersport pompte, op te strijken. Zullen we dan Armstrong met z’n allen maar even met rust laten?
Nog z’n icoon van wie we afscheid namen: Sylvia Kristel. Afgelopen week overleed zij op zestigjarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Zij is de enige vrouw die bij mijn weten in staat is geweest porno salonfähig te maken. Als Sylvia ‘acteerde’, was porno op de een of andere manier geen porno. Altijd elegant, altijd kwetsbaar en altijd geliefd. Bij mannen èn bij vrouwen.
Lance Armstrong en Sylvia Kristel zijn iconen en in die zin onvervangbaar. Zij zijn mensen aan wie ‘de industrie’ bovendien veel geld heeft verdiend. En wat er ook in hun levens mis ging of gaat: ik neem heel simpel even mijn hoed af en zwijg.
Nicolette Hulsebos
