Apeldoorn saga
14-09-2009 (10:12) - Column
Vorige week had ik het al even over ‘Even Apeldoorn’ bellen in een ander kader ( het mocht niet baten, helaas heeft de Amsterdam marathon nog steeds geen hoofdsponsor) maar het is natuurlijk prima dat Nederlands’ oudste campagne straks gewoon weer op de buis verschijnt. Nu de nodige Prinsjesdag-informatie is uitgelekt misschien een mooi moment voor onze regeringsleiders om even Apeldoorn te bellen? Of is het beter iedere mogelijke verwijzing naar het koningshuis te vermijden? Al zou ik dat dan weer onzinnig vinden.
Hoe het ook zij, ik zie reikhalzend uit naar de volgende aflevering van de Apeldoorn saga. Ik kijk terug en zie een eindeloze reeks hilarische momenten, prachtige commercials die me stuk voor stuk op zijn minst deden glimlachen. Dat was (en misschien wordt) iets geheel anders dan wat me de laatste tijd voorgeschoteld wordt. De hoeveelheid bagger die momenteel avond in avond uit op de buis voorbij trekt, doet niet alleen het schaamrood (plaatsvervangende schaamte dan) op mijn kaken verschijnen, maar ik draai bovendien steeds vaker uit pure ergernis letterlijk de knop om. Wat natuurlijk toch een nogal vreemde actie lijkt voor iemand die alleen al vanwege haar professie een pure passie voor reclame heeft. Maar ja, daarmee bedoel ik passie voor échte reclame, zijnde reclame met slimme verhalen, reclame die aantrekkelijk wordt gebracht en dus reclame gemaakt door mensen die er behalve kennis ook talent voor hebben. Ik zou bijna Apeldoorn bellen.
