Azijnpissers
08-02-2010 (10:08) - Column
Gisteren was ik in de weer met een stapel oude kranten. Het idiote is dat je dat oude nieuws dan toch weer een keer gaat staan lezen. Alsof het nieuws is maar dan met een ander perspectief.
Zo kopte De Telegraaf op 19 december in de volle breedte op de voorpagina dat het over was voor Saab. Nergens een vraagteken te bekennen, gewoon de lezers confronteren met een fait accompli, want zulke koppen doen het goed in de losse verkoop.
Luttele weken later was de deal tussen Spyker en Saab alsnog een feit. Dan moet je je als journalist toch knap lullig voelen, na dat eerste azijnpisserige stuk.
Toen ik de krant in kwestie als bodembedekking in ons konijnenhok duwde, voelde ik een vorm van lichte bevrediging. Maar tegelijkertijd liet ik mijn gedachten gaan over een aantal andere Nederlandse publicaties die er sindsdien over deze deal zijn geweest.
Niks droomdeal voor Spyker, niks alom respect, maar toch vooral veel zure stukjes over de kans van slagen van dit avontuur. Victor Muller is een man met lef, maar zonder echte vrienden, kopt bijvoorbeeld Het Parool. En Carros’ hoofdredacteur Carlo Brantsen eet de beloofde hoed op. Kennelijk smullen de Nederlandse lezers, luisteraars en kijkers van al dit leedvermaak.
Ondertussen zijn er dan die Zweden. Blij met ‘hun’ deal. Of die in de long run nou slaagt of niet. Of ze nu prachtige nieuwe auto’s kunnen gaan bouwen of niet, overleven zullen ze, die stoere Zweden. Zo blij zijn ze zelfs dat een aantal Zweedse dealers spontaan aanbiedt Spyker financieel te willen steunen als dat nodig mocht blijken. Ziet u zoiets in Nederland gebeuren?
Ik ga verhuizen. U raadt het al: naar Zweden.
