Dankjewel!
10-12-2012 (08:53) - Column
Het einde van het jaar nadert. Crisis of niet, we geven onverminderd geld uit aan kerstkaarten. Of, beter gezegd, aan persoonlijke boodschappen aan mensen die we willen laten weten dat zij ertoe doen in ons dagelijks leven.
Opeens blijkt ‘de Nederlander’ in december wat minder zuinig dan we gewend zijn, want voor 87 procent der Nederlanders blijkt het versturen van de traditionele kersgroet een niet te doorbreken traditie.
Een evenmin te doorbreken traditie is het doneren aan ‘goede doelen’. Met name grote, vertrouwde instellingen zoals KWF, WNF, War Child en het Rode Kruis doen het tegen het einde van dit crisisjaar in Nederland goed. In de kersteditie van Fonk Magazine meer over deze positieve afwijking die dit land kenmerkt. Dat de communicatie rond goede doelen en non profit een discipline apart is, mag duidelijk zijn. Er gaan jaarlijks tenslotte vele miljoenen euro’s in om. Ook daarover meer in editie 92 van Fonk Magazine.
Natuurlijk ben ik zelf geen uitzondering op de ‘gemiddelde Nederlander’ en dus stuur ik kerstkaarten en doneer ik aan het goede doel van mijn keuze. Deze zondag schroefde ik met enige moeite de dop van mijn vulpen en begon ik met het ouderwets schrijven van de kerstkaarten. Mijn vingers waren dankzij het toetsenbord net zo stroef als mijn vulpen. De regen kletterde op het raam, tegen vijven gingen de kaarsen aan. Nog een uur later plopte de kurk uit een mooie fles wijn en ik schreef door. De vulpen gleed inmiddels soepel over het papier, ik werd er vrolijk van.
Tegen een uur of zeven realiseerde ik mij dat één van de belangrijkste kerstgroeten ontbrak. Maar hoe zeg je in één grote haal ‘dankjewel’ tegen alle lezers die ons dit jaar op de voet hebben gevolgd? En hoe dank je iedereen die ons van interviews, gedachten, persberichten, kritiek en commentaar heeft voorzien?
Ik heb geen idee anders dan: dankjewel!
Nicolette Hulsebos
