De bewijskracht van vuilnis
03-05-2010 (10:39) - Column
Winterse kou teisterde na een warme nacht Koninginnedag. Nee, geen zorgen, dit is geen weerbericht. Dit is veel meer een kleurbericht.
Op 30 april toog ik in de loop van de ochtend naar kantoor. Er was het een en ander blijven liggen wat niet kon wachten. Gek genoeg zou je in een crisisperiode verwachten dat je het juist minder druk hebt. Een misvatting dus, zoals er vele misvattingen zijn.
Om toch een beetje het Koninginnegevoel op de snuiven, reed ik rustig door de stad die helaas een ongekende puinhoop liet zien. En toen wist ik het weer, de vuilnismannen hadden gestaakt. Op het trottoir baggerden de voetgangers letterlijk door een zee van blikjes en flesjes. Eén kleur sprong er in alle opzichten uit: groen. Heineken-groen wel te verstaan. Waar waren de Amstel blikjes en flesjes? Of de Hertog Jannen? Vast en zeker lagen die ook ergens in deze groene Heineken-zee verstopt, maar als zodanig waren ze niet 1-2-3- aan te wijzen.
Het zal vast niet de bedoeling zijn geweest van de bierbrouwer om op deze wijze reclame te maken, maar er was geen ontkomen aan. Los van de reclame die al deze achtergelaten verpakkingen garandeerde, is ook maar weer eens bewezen dat de populariteit van het bier in het groen ongekend is. Daar was nu eens niet een gewichtig rapport van een gewichtig onderzoekbureau voor nodig, meer heel gewoon een stelletje stakende vuilnismannen.
