Het failliet van de reclame
30-07-2012 (10:26) - Column
Afgelopen maand was het opnieuw raak: ULURU/beagle, 707 Brand Communications en Berg Kleijn Communicatie. Het is een kleine greep uit bureaus die de julimaand van 2012 niet hebben overleefd. Eerder dit jaar gingen onder andere Firm United, Wave Communications, Maquet & Macom en Studio Two-Do ten onder.
Meestal gaat het, net als in 2011, om bureaus zonder internationale connecties. Het zijn bureaus die de financiële pushing power missen om een langdurig moeilijke periode op eigen kracht te overleven. Huisbankiers zien er geen brood meer in en zetten leningen om in rekening courant en dan is het al snel einde oefening: de schulden kunnen niet meer worden betaald en de ondernemers moeten eieren voor hun geld kiezen.
Zuur, zo klinkt het op het eerste gehoor. En zuur is het natuurlijk ook, maar je kunt je afvragen of het failliet van al deze bureaus alleen ligt aan de financiële crisis en haar bankiers, of dat er toch ook wat onkruid in de eigen reclametuin gewied had mogen worden.
Wat is er behalve de crisis in het vak aan de hand? Ik vroeg het enkele reclame-ondernemers van de oude garde, die zonder omhaal hun vinger op de zere plekken legden.
De top 5 van het failliet van de reclame, door de bril van een generatie die niet meer ‘hoeft’:
Op 1: teveel van de kleine en middelgrote bureaus zijn afhankelijk van één grote klant.
Op 2: de ondernemer heeft niet of niet tijdig de moeite genomen om op zoek te gaan naar kleinere vissen die de kom zouden kunnen blijven vullen als die ene grote klant mocht besluiten eens een kom verder te gaan kijken.
Op 3: sales is in Het Vak not done. Je gaat toch niet met je business lopen leuren, nietwaar? Zelfs niet als het water je letterlijk aan de lippen staat...
Op 4: koste wat kost naar buiten toe mooi weer blijven spelen. Tot je er letterlijk bij neervalt.
Op 5: er zijn teveel middelmatig presterende bureaus, met middelmatig creatief talent, dat bovenmatig wordt betaald.
Achteraf is het natuurlijk makkelijk om ‘de koe de kont in te kijken’, maar een beetje meer ondernemerschap kan geen kwaad, aldus de communis opinio van de oude garde. En arbeidsethos, hè, dat kan ook geen kwaad. Ondertussen kijk ik op Facebook en zie de ene na de andere zonnige vakantiekiek voorbij komen. Ik verplaats me even in de emotie van de bankdirecteur, die op zijn dringend verzoek om contact een out-of-office reply heeft gekregen. Oeps...
Nicolette Hulsebos
