It’s a small world
19-12-2011 (09:02) - Column
Het einde van 2011 is in zicht. Een jaar van economisch een stap terug doen, het jaar van een ‘nieuwe’ recessie, maar ook het jaar waarin huiselijkheid terrein heeft gewonnen. Door of dankzij de crisis zitten er meer spinnende poezen dan ooit in vensterbanken en vieren Hollandse stamppotten hoogtijdagen. Daarnaast wonnen witte auto’s opnieuw terrein en namen we afscheid van Steve Jobs. Hoe groot of klein was onze wereld in 2011 en waar gaan we in 2012 naartoe? In december nemen we onszelf de maat.
Zo was een maat: ‘Met een witte blijf je zitten’. Althans, zo luidde de stelling die mijn lief ongeveer een leven lang heeft aangehangen als het om auto’s gaat. Maar wat blijkt? In 2011 gingen er meer witte auto’s dan ooit ‘over de toonbank’ en kijkt zelfs mijn lief anders naar ‘wit’ dan voorheen. Vanwaar onze voorkeur voor deze kleur die geen kleur is?
Wit is behalve wit ook een uiting van hoop, positivisme en geloof in de toekomst. Zie hier de verklaring voor het feit dat we massaal als witte geesten over ‘s lands snelwegen razen. Op zulke momenten blijken mensen nog steeds kuddedieren die elkaar blind volgen. De wereld is klein en trends zijn dankzij de technologie die we allemaal tot onze beschikking hebben, zò gezet.
Tegelijkertijd verlangen we naar toen de wereld ‘groot en ver’ was. Naar toen de poes spinnend bij ons op schoot zat, naar de avonden dat we naar de radio luisterden en naar de tijd dat we boeken lazen zonder apps te hoeven aanschaffen. Helden waren nog echte helden en we wisten zeker dat ons salaris elke maand weer op onze rekening stond terwijl ‘de staat’ een fenomeen was dat tegen de tijd dat we 65 waren voor ons pensioen zou ‘zorgen’. Hoe anders is dat alles nu.
En dus rijden we hoopvol in witte auto’s, zitten er spinnende poezen achter onze ramen, is er ruimte voor niet al te coole interieurs en zijn we met zijn allen aan het slow cooking en slow living geslagen. Het is een eigentijdse manier om vorm te geven aan ons collectieve bijgeloof dat in 2011 net zo makkelijk wortel schoot als 2000 jaar geleden...
Ondertussen trek ik er even tussen uit om een mooie kerstboom te kopen. Het heeft me uren gekost om het ding uit te zoeken en vervolgens op mijn fiets te hijsen. Het was letterlijk tràppen tegen de wind in. Maar ja, zo hoort het wel natuurlijk, hield ik mezelf voor terwijl ik een zakdoek zocht om mijn winterkoude neus te snuiten.
Inmiddels ontvouwen de takken van de zo zwaar bevochten kerstboom zich geurend in onze huiskamer en geloof ik ècht dat het een mooie kerst gaat worden. Straks zal ik snel nog even naar de supermarkt rennen om chocolademelk te kopen. De echte, van Nutricia natuurlijk! En die drink ik dan samen met mijn lief met een dikke dot slagroom erop terwijl we ‘de boom’ optuigen.
Ja zeker, het is een kleine wereld! Maar voor nu vind ik het allemaal wel even goed zo...
Prettige kerstdagen en gelukkig nieuwjaar!
Nicolette Hulsebos
