Kluun & Kemper

11-02-2009 (10:45) - Column

Een goede reclameman (soit, reclamevrouw is ook mogelijk) is een goede reclameman omdat hij goede reclame maakt. Zo’n goede reclameman moet dan ook vooral doen waar hij goed in is: reclame maken waarvan je zegt: ‘Dat is nou goede reclame.’ En er zijn veel goede reclamemannen (plus vrouwen) in ons land. Het bewijs is er ieder jaar op de lange lijst van reclame- en communicatieprijzengala’s, die komende lente weer losbarsten.

Zo heel soms breekt zo’n getalenteerd reclamemens ook uit zijn hokje en gaat hij dingen doen - buiten zijn kooi - die hij helemaal niet had moeten doen. Boekjes schrijven, grapjes vertellen, liedjes zingen. Dit zijn namelijk geen taken waar goede reclamemannen zich aan moeten bezondigen. Daarvoor hebben we al zat goede schrijvers (Mulisch, Easton Ellis, alle Nobelprijswinnaars van de Literatuur), goede grappenvertellers (Van ’t Hek, Guzman en volgens HP/De Tijd ooit: De Jonge) en goede zangers (Dylan, Antony met zijn Johnsons, Springsteen).

U voelt het al aankomen, ik ga iets zuurs en azijnzeikerigs schrijven over ex-goede-reclamemannen Kluun (zijn ouders gaven hem de naam Raymond van de Klundert) en Richard Kemper. Tegenwoordig groots novellenschrijver en magistraal cabaretier annex kleinkunstenaar. Maar nee, ga ik niet doen. Niets zuur. Geen azijn.

Olijke Tilburger Raymond - voor al uw feesten, partijen, voorleesavondjes en quizjes in de daluren - verkocht immers vrachttreinen vol boekjes over zijn helaas te vroeg overleden vrouw en zijn avonturen als Casanova. Zo’n half miljoen dames lazen de werkjes bij de vleet. Zijn oud-collega Kemper scoorde samen met partner in crime Remco Veldhuis enkele jaren terug een gigahit met het zeer sympathieke liedje Ik wou dat ik jou was en lokte tienduizenden lachhongerigen naar de schouwburg.

Ik ga hier echt geen nuffig vingertje opsteken en roepen dat zowel Van de Klundert als Kemper veel beter bij hun leest hadden kunnen blijven om nog vaak goede reclames te maken! Waarom schrijven dat ze nu dingetjes creëren voor vrouwen die Libelle en/of Viva lezen en dingetjes die totaal geen artistieke waarde hebben? Dat ik jeuk krijg van Kluun zijn columns en Kemper zijn perfecte schoonzonenmoppen? Niets van dat alles. Dat ga ik niet doen. Ze zijn immers erg succesvol.

Wat ik wel doe, is reclame maken. Iets wat Kluun & Kemper ook ooit deden. 'Ga nu naar de boekhandel en koop Kluun zijn prachtbundel Klunen en de nieuwe Veldhuis & Kemper-plaat We moeten praten. Op die cd staat als laatste een fantastisch voorbeeld van de woordenkunsten van het duo. Alleen de titel al en je bent om!'

Komt 'ie...

‘Inconvenient Trut’.

Tsja...