Laatste vluchtroute

09-07-2017 (20:30) - Column

Vrijdag sloten de scholen in het zuiden van het land hun deuren voor de zomer en hoopten de eerste files zich aan de grens op. Mijn eerste impuls: hoera, happy days are here again. Maar hoe happy zijn die vakantiedagen tegenwoordig eigenlijk? 

Al jaren weten we dat internet, de social media voorop, nooit vakantie houden. Echt nieuws of nepnieuws: het baant zich onvermoeibaar een weg naar luie vakantiegangers die juist op hun luchtbedje een heel drukke duim hebben. Maar daar is op zich niets mis mee en de angst om ‘iets te missen’ is goed nieuws voor adverteerders die juist in de vakantieperiode kunnen profiteren van die luierende vakantiegangers met een drukke duim. Een win-win voor iedereen en in die zin wensen we elkaar nog heel veel happy days,

Maar we hebben ‘in onze achtertuin’ ook te maken met diverse bloedige oorlogen en die houden echt geen rekening met vakantieperiodes. In het kielzog daarvan is er het terrorisme dat op onze warme belangstelling kan rekenen. Juist in vakantieperiodes liggen aanslagen op de loer, ook al hopen we tegenwoordig ieder jaar massaal op de grootste en meest langdurige komkommertijd ooit met niets dan hilarisch nepnieuws om de duimen van luierende vakantiegangers bezig te houden.  

Stiekem hoop ik dus op een wereldwijde storing die de communicatie van al die gekken en dwazen deze zomer langdurig plat zou leggen. Tegen zoveel ‘overmacht’ zijn krijgsheren en terroristen niet bestand. En in dat geval zou ik luidkeels happy days are here again zingen. 

Hoezo naïef?  Aan de ander kant: zolang vluchtelingen worden achtergelaten en sterven in de woestijn, is een gezonde dosis naïviteit onze laatste vluchtroute.
 

Nicolette Hulsebos