Ongenuanceerd plastic
23-02-2009 (10:39) - Column
Ooit gehoord van de Amerikaanse managementgoeroe Jack Welch? De man heeft ooit bij General Electrics bewezen een keiharde succesmachine te kunnen zijn, maar inmiddels pleegt deze zeventiger zijn geld - onder meer - te verdienen met het houden van lezingen. En, als je van de stijl van presenteren houdt, betekent zo’n lezing ‘smullen op zijn Amerikaans’. Behoorlijk grof gebekt, predikt Welch een soort van totale oorlog als het over ondernemen gaat. De concurrentie is er slechts om te begraven of om op te eten. Koop de beste mensen van de concurrentie. Steel ze desnoods. En als je over cash beschikt, ziet je leven er natuurlijk altijd zonnig uit. In dat geval neem je de concurrent over. De goede boodschap van dit moment: de prijzen zijn nog nooit zo goed geweest....
De stijl en woordkeuze van Welch roepen bij mij een enorme irritatie op. Aan de andere kant stralen de man en zijn ideeën een enorme dynamiek uit, waardoor je handen als ondernemer gaan jeuken. Luister een uur naar deze man en je krijgt spontaan slagtanden en bent klaar voor The Kill. Bedreigingen worden opportunities. Je hoeft het alleen maar even te dóen en dat is makkelijk zat. Je wordt niet langer afgerekend op je genuanceerdheid of op de vaardigheid waarmee je alle meningen aan elkaar weet te knopen. Je wordt alleen nog maar afgerekend op de vaardigheid om van je business en je persoonlijk leven een doorslaand succes te maken. En daarbij is - bijna - alles geoorloofd.
Van nature ben ik niet onzeker, ik blaak van de energie; ik ben vrijwel niet te stuiten als ik een besluit heb genomen, ik ben vaak eigenwijs, koppig, ongenuanceerd en kort door de bocht. Ik heb de pest aan poldermodellen en eis dat alle neuzen één kant (mijn kant dus) opstaan. Zo ver zo goed dus volgens Welch. Ik kom er wel voor zover ik er niet al was, krijg ik met heel veel woorden bevestigd. Maar waarom heb ik dan zo de pest aan het gedram van Welch?
Ergens in mijn achterhoofd springt het woord ‘plastic’ omhoog. En daarmee is alles gezegd, besluit ik ongenuanceerd.
Nicolette Hulsebos
