Prijsafspraken
18-04-2011 (09:33) - Column
Iedere keer als ik iets lees of hoor van boetes vanwege prijsafspraken, schiet ik zowat in een lachstuip. Afgelopen week waren bij de Europese Commissie P&G en Unilever het haasje vanwege gemaakte afspraken over Omo en Ariel. De twee boefjes waren door concurrent Henkel (Persil) ‘verraden’, dat vanwege zijn rol als klokkenluider vervolgens buiten schot bleef. De klikker werd dus ruimschoots beloond.
Maar goed, de reden van mijn lachstuip is gelegen in het feit dat hoe hoog de boetes ook zijn, grote concerns als P&G, Unilever, Henkel en Sara Lee altijd prijsafspraken zullen blijven maken. Deze verdeel- en heersstrategie is veel te lucratief om die vanwege een boete die zo eens in de vier of vijf jaar wordt uitgedeeld, te laten varen.
Plus: ondertussen pikken ook de diverse beboeters nog fijn een financieel graantje mee en is iedereen weer (even) tevreden. Behalve de consumentenbond dan, die een vermanend vingertje opsteekt omdat ‘de consument’ teveel heeft betaald voor zijn favoriete wasmiddel. Schande! Voortaan moeten de fabrikanten het spul maar gratis gaan uitdelen! Waar dat gratis spul dan vandaan moet komen blijft uiteraard een raadsel en trouwens: valt gratis uitdelen ook niet onder de noemer prijsafspraak?
