Pure charme wint
11-06-2012 (08:54) - Column
Toen ik afgelopen week hoorde dat Aad Muntz was overleden, voelde het alsof een tijdperk plotseling tot een halt was gekomen. De immer stevig rokende ‘verzekeringsman’ die met twinkelende ogen kon vertellen over ‘zijn’ Even Apeldoorn bellen-campagne was van het type dat je met een lantaarntje in het vakgebied moet zoeken. Ongenuanceerd, eigengereid, creatief, zelden bereid tot een compromis en ook nog eens hartveroverend charmant.
Die combinatie was onweerstaanbaar voor iedereen die binnen en buiten Centraal Beheer met hem te maken heeft gehad. Maar die charme was slechts de cherry on the cake, het beetje extra dat maakte dat Muntz de campagnes kon (laten) maken die hij voor ogen had.
Ik hoop dat heel veel marketeers afgelopen week de moeite hebben genomen om op YouTube (een deel van) de Muntz-klassiekers te bekijken. En als onder die vele kijkers er eentje is, op wie de Muntz-vlam overslaat, hebben we geluk.
Want laten we eerlijk zijn: hoeveel potentieel nieuwe reclameklassiekers zien we de afgelopen jaren aan ons voorbij komen? Dat ene briljante idee dat voldoende ‘lading’ heeft om decennia te doorstaan? Ze zijn zelfs met een lantaarntje niet of nauwelijks te vinden. Het gebrek aan reclamische brille zou misschien aan een gebrek aan creatief talent aan bureauzijde geweten kunnen worden, maar eerder nog moeten we volgens mij de blik richten op de ‘creatieven’ aan adverteerderszijde. Mannen en vrouwen met durf die de moed hebben om het ‘dit wordt toch niks’ van hogerhand te weerstaan èn te weerleggen. En dan niet met grof verbaal geweld, maar met het soort pure charme dat binnen Centraal Beheer-kring onweerstaanbaar is gebleken.
Nicolette Hulsebos
