Spel verdelen
22-01-2009 (11:22) - Column
Februari nadert: ik heb 2008 als een oude jas van me af laten glijden en na die eerste weken voelen 2009 en de nieuwe jas goed. Daarvoor hoeven geen afspraken gemaakt te worden over het al of niet melden van somber financieel nieuws en al evenmin hoef ik te beloven dat het dit jaar allemaal ‘beter’ wordt. Beter is tenslotte wat je er zelf van maakt.
De nieuwjaarsbijeenkomsten van de afgelopen weken maakten weer eens volstrekt duidelijk hoe de verliezers en de winnaars zich rondom dat ‘beter’ verdeelden. In vrijwel iedere ruimte ging dat ongeveer als volgt: een min of meer leeg middenvlak en dan ter rechterzijde de winnaars, soms een beetje lullig brallend over al hun - aanstaande - of onlangs behaalde successen. Recessie? ‘Lieve schat, zie ik een recessie, zie jij er één? En, ehh, ober, graag nog vijf bier en twee witte wijn graag!’ Bier en wijn gingen down the hatch en na een paar uur was iedereen nog net in staat te roepen dat het een fantástische avond was geweest en dat 2009 nu al een fantástisch jaar belooft te worden.
Over naar de linkervleugel. Sombermannend, klagend en steunend verhaalden de dames en heren over het moeizame 2008, de verloren banen, de gemiste kansen, het tergend gebrek aan zelfvertrouwen. Hier geen bier en wijn, maar sap en spa. Ontnuchterend nuchter toog de linkervleugel, na die paar uren tegen elkaar aanklagen, huiswaarts. De avond was klote en 2009 belooft weinig goeds, zo riep het waarschuwend vingertje dat mij ten afscheid kuste.
Ik liet me nog even in een stoel zakken. Een tevreden cappuccino dampend op het tafeltje naast mij. Wie heeft er gelijk? Het brallend volk ter rechterzijde of het treurwilgend publiek op de linkervleugel? Volgens mij zitten links en rechts er beide faliekant naast in deze spannende periode. Ik houd het op het midden. Kijken, spel verdelen en weer doorgaan. Jammer dat ik juist de mensen op het middenveld heb gemist, bedenk ik terwijl een witte cappuccinosnor mijn bovenlip siert.
Ik veeg mijn snor af en hijs me uit die ongelooflijk lekker luie stoel. Ik wil naar huis en dromen van een wereld die vooral mooi is.
Nicolette Hulsebos
