Wil Federer zich melden?
09-07-2012 (08:50) - Column
Het grote nieuws van dit eerste èchte zomer weekend: Federer wint voor de zevende maal Wimbledon. Old soldiers never die, lijkt het motto.
Ondertussen zien we in de Tour de France de ene valpartij na de andere en kunnen we gehavende mannen zien die zich een weg banen in een oerwoud van mede renners. De Tour flitst weinig glorieus voorbij. Mart Smeets verslaat het geheel alsof het zijn eerste keer is. Dit wil ik niet zien, besluit ik. Of dat aan de belegen Smeets ligt of aan die alsmaar sneuvelende fietsers hoef ik niet meer te weten. Of beter gezegd: wil ik niet meer weten.
In de VS bakken ze er ondertussen ook al niets van. De voorspelde groei in banen blijft haperen. Wie heeft schuld? Zijn het de banken, is het de overheid, is het een gebrek aan arbeidsethos? De gemiddelde Amerikaan maakt het allemaal niet uit, zolang hij zijn leven maar weer in het gareel kan krijgen. En juist dat lijkt vooralsnog een utopie.
Als cherry on the cake vecht de Londense City voor een minder hebzuchtig beleid. Of het idealisme het kan winnen van het alom aanwezige cynisme, is de vooralsnog levensgrote vraag.
Ik zie de tennissers, de fietsers, de verslaggevers en de financiële kopstukken in mijn feeds voorbij komen. Ik maak me niet druk. Ik wìl me niet druk maken. Maar doe het toch. Deze column is er de weerslag van.
En dus bal ik mijn vuisten en hoop ik dat op financieel, zakelijk en economisch vlak een nieuw soort Federer zich gaat melden. Rustig, bescheiden en beheerst. Vechters en ijzervreters. Mensen die zonder poeha hun ding doen en die daar veel meer dan gemiddeld goed in zijn. Vooral vanuit passie en niet primair vanuit persoonlijk gewin denkend en handelend. Zulke mensen zijn er. We hoeven alleen maar een beetje ruimte voor ze te maken.
Nicolette Hulsebos
