DINAND. valt een beetje tegen

03-06-2008 (12:08) - Review

Zij die de media met enige regelmaat in de gaten houden, wisten dat er weer een aan zat te komen: een mannen-LINDA. Van de hyperige ophef die voorgangers GULLIT. en MATTHIJS. teweeg wisten te brengen, was dit keer echter weinig te merken. Moest ik vorig jaar twee dagen lang alle AKO's, Bruna's, boekenwinkels en supermarkten aflopen voor ik er eindelijk eentje gevonden had, de DINAND. lag er in mijn vaste tijdschriftenshop op het station op de publicatiedatum - 28 mei - aan het eind van de dag nog net zo keurig bij als 's ochtends: een flinke, rechte stapel, met Dinand Woesthoff, zanger van de band Kane en vooruit, ook nog een beetje de weduwnaar van de vier jaar geleden overleden Guusje Nederhorst, je vanonder gefronste wenkbrauwen aankijkt.

Overexposure
Misschien is het de overexposure. Anders dan bij Ruud Gullit en Matthijs is er dit keer een duidelijke actuele reden deze man als hoofdredacteur te vragen. Kane heeft net een nieuw album uit en het rondje langs de geijkte media zit er al lang en breed op: praatje bij Pauw en Witteman, interviewtje hier en daar, en de JFK met Dinands hoofd ligt al weken in de winkels. Of misschien is het omdat het al tijden als salonfähig wordt gezien een hekel aan Kane te hebben. Niet erg aardig, objectief of netjes misschien, maar spreken eerdergenoemde mannen niet een veel breder publiek aan?

Femke
De inhoud is zoals we die van de makers van LINDA. mogen verwachten. Hetzelfde format wordt aangehouden: groot interview voorin, Favourites, aantal portretten, achtergrondverhaal hier en daar, puike fotografie, strakke vormgeving en flink wat rubrieken met leuke hebbedingen. Toch wil de DINAND. niet spetteren. Het eerste verhaal, waarin de man zelf wordt geïnterviewd door politica Femke Halsema is weinig spannend, en de rol van Halsema hierin is nihil waardoor de combinatie een beetje vreemd aandoet. De uitspraak van Woesthoff dat zijn nieuwste plaat 'het beste album dat we ooit gemaakt hebben' is, wordt bovendien een beetje teniet gedaan door de matige recensies die Everything You Want in de afgelopen weken heeft gekregen.

Ook met andere artikelen lijkt het magazine een beetje achter de feiten aan te lopen. Artikelen over de invloed van de download-cultuur op de muziekwereld en het fenomeen dat iedereen zomaar om niets beroemd kan worden, zijn verhalen die elke krant of tijdschrift zo onderhand wel eens gepubliceerd heeft. Een portret van Barack Obama op het moment dat zeker in Nederland de aandacht voor de voorverkiezingen in de VS tot een dieptepunt zijn gedaald, is ook meer krom dan recht.

Verheffend
Is het all bad dan? Nee, sommige producties in de DINAND. zijn zeker de moeite waard. Zo is het de makers gelukt topduo in de mode-industrie Viktor & Rolf te strikken voor een shoot plus interview - dat krijgt lang niet iedereen voor elkaar. Ook portretten van bekende musici en hun gitaar en het interview met Ruud van Nistelrooij zijn van hoog niveau.

Weinig verheffend dus, deze mannen-LINDA. Een aardig blad, zeer kundig gemaakt, maar de DINAND. haalt het niet bij zijn voorgangers. En dat is eigenlijk best jammer.